یکی از اساسی ترین مسائلی که بشر امروزه  با آن روبرو شده ، حفاظت از محیط زیست است. از نیمه دوم قرن بیستم توجه به این موضوع افزایش یافته به طوری که در حال حاضر، در کلیه برنامه ریزی های سیاسی، اجتماعی، و اقتصادی ، نگرش به عوامل زیست محیطی از مهمترین فاکتورهائی است که  برنامه ریزان ، به آن تکیه می کنند.

درگذشته توجه اصلی پیرامون زیست محیطی به آن دسته از موارد معطوف می شد که عوارضشان در زندگی روزمره به راحتی قابل مشاهده بود نظیر: آلودگی هوا، آلودگی آب ناشی از فاضلاب های سمی و خطرناک، و آلودگی خاک. اما عواملی هم در جهت تضعیف سلامت محیط زیست بودند که عوارض آنها در کوتاه مدت ، نمایان نمی گشتند - مثل قطع درختان جنگل ها یا جنگل زدائی که بعد از گذشت سالیان دراز، پیامد شان دیده  و پس  از تحقیقات مفصل و مهم، مشکلات ناشی از آنها مورد بررسی قرار گرفتند.

گرمایش زمین از این گونه مسائل است، که در دو دهه ی اخیر با نگرشی جدی مورد توجه قرار گرفته  و امروزه یکی از مهمترین دغدغه های فکری  بشر برای آینده ی خود، به شمار می آید.

گرمایش زمین

پیدایش حیات بر روی کره زمین مدیون عنصری است به نام  گرمایش زمین که  بر اثر  گازهای گلخانه ای در جوّ کره خاکی ما پدید می آید . وجود بخار آب و انیدرویدکرنیک درجوّ زمین که از خروج حرارت زمین به حد معین،  جلوگیری می کنند باعث پیدایش درجه حرارت مناسبی برای رشد حیات در زمین شده اند.

علاوه بر وجود گازهای گلخانه ای در جو، گرمایش زمین می تواند براثر سایر پدیده های طبیعی به وجود آید که از جانب بشر قابل کنترل نیستند نظیر تغییرات خورشیدی و یا تغییر زاویه محور زمین .

آگاهی به این نکته نیز حائز اهمیت است که بحث فعلی در مورد گرمایش زمین، صرفاً محدود به بخشی از گرمایش است که فعالیت های انسانی در آن نقش دارند و تا حدودی می توان آن را کنترل کرد. برای توضیح بیشتر لازم به یادآوری است : گاز ایندریدکربنیک – که امروزه بسیار درباره آن سخن می گویند- از مهمترین گازهایی است که در گرمایش زمین نقش دارد. درگذشته برای تامین انرژی به میزان بسیار محدود، بشر از مواد سوختنی نظیر چوب و یا زغال سنگ استفاده می کرد. میزان تولید این گاز( در اثر فعالیت های انسانی)  به حدی نبود که  که تغییرات مهم جوی را باعث گردد. از اواسط قرن هجدهم میلادی ، پس از انقلاب صنعتی، میزان بالاتری از انرژی ضروری شد به همین دلیل نیز استفاده از سوخت های فسیلی به صورت تصاعدی افزایش یافت. در قرن نوزدهم با اکتشاف نفت و گاز، انقلاب جدیدی در تولید انرژی به وقوع پیوست. نفت و مشتقات آن به خاطر فراوانی و سهولت استفاده، همچنین به علت مایع یا گاز بودن، به سرعت به منبع اصلی تولید انرژی بدل گشت آنچنان که امروزه ادامه زندگی بدون استفاده از منابع نفتی ، غیر قابل تصور است.  از این رو جوامع فعلی دنیا را جوامع هیدروکربنی (Hydrocarbon Societies) لقب داده اند.

مطالعات علمی پیرامون گذشته جو زمین، نشان می دهد که میزان ایندرید کربنیک در جوّ، در اواسط قرن هجدهم حدود 3 35.PPM(پارت در میلیون بوده است). برآوردهای علمی حاکی از آنند که در سال 2100 این میزان می تواند بین 540 تا 970 PPM افزایش یابد. افزایش میزان  ایندرید کربنیک  و جذب انرژی تشعشعی در طول موج های معین می تواند باعث گرم شدن زمین گردد.